مدارس دينى پاكستان پديده اى نوظهور در منطقه جنوب شرقى آسيا و شبه قاره هند است. در زمان استعمار هندوستان به دست انگليس، نظام آموزشى حاكم در منطقه، نظامى غربى بوده كه در درس هاى ارائه شده در آن هيچ اثرى از مبانى دينى و اعتقادى ديده نمى شد. از سويى ديگر با وجود هزاران هندو و مسيحى و بودايى در شبه قاره بيم آن مى رفت كه ديگر هيچ نشانه اى از اسلام نماند و كودكان امروز در آينده هيچ شناختى نسبت به دين خود نداشته باشند. بنابراين برخى از عالمان مسلمان به فكر تاسيس مدارس دينى در آن منطقه افتادند. گفتنى است كه در تاريخ اسلام، تاسيس مدارس دينى و علمى بيشتر در سمت غرب جهان اسلام بوده است تا شرق آن و شايد اين اولين بارى بود كه مقدمات ايجاد يك شبكه آموزشى دينى در جنوب شرقى آسيا فراهم مى شد. اولين مدرسه در سال ۱۸۵۷ در استان ديوبند در شمال دهلى نو تاسيس شدكه به نام «ديوبنيه» مشهور است.پس از آن ايجاد مدارس دينى كم كم گسترش يافت تا اينكه ناحيه شمال شرقى قاره هند (پاكستان) در سال ۱۹۴۷از استعمار انگليس خارج شده و استقلال يافت. پس از آن تاسيس مدارس با سرعت فراوان گسترش يافت و مساجد نيز در اين امر فعال شدند به طورى كه با كشيدن يك ديوار در كنار هر مسجد، مدرسه اى نيز با مديريت امام جماعت مسجد احداث مى شد. آمار اعلام شده نشان مى دهد كه در سال ،۲۰۰۶ حدود ۲/۱ ميليون دانش آموز در اين مدارس، درس مى خواندند كه بيشتر آنها را طبقه فرودست پاكستان شكل مى دادند چرا كه ۷ ميليون پاكستانى زير خط فقر قرار دارند.تعداد اين مدارس از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ از ۳۰۰ مدرسه به ۱۲ هزار رسيده است. علت افزايش بسيار زياد آنها نقش اين مدارس در قدرت هاى سياسى حكومت پاكستان است. در جنگ شوروى در افغانستان در دهه ۷۰ قرن گذشته، مهم ترين عامل عدم نفوذ جريان كمونيست به داخل پاكستان فعاليت اين مدارس دينى بيان شده است كه به صورت سنگرى محل تجمع مبارزان اسلام گرا بودند. از سال ۲۰۰۱ و واقعه ۱۱ سپتامبر كه موج فشار تبليغاتى عليه مسلمانان شروع شد، باز اين مدارس قيام كردند و به مبارزه با هرگونه عامل تبليغى ضد اسلام پرداختند به طورى كه ژنرال پرويز مشرف، گسترش مدارس دينى را اولين وظيفه حكومت مى دانست. تعداد آنها چند برابر شد و خدمات و امكانات آنها نيز گسترش يافت. براى اولين بار در تاريخ پاكستان شبكه مدارس دينى دولتى به تصويب قانون رسيد.خدمات رايگان مدارس از تامين كتاب و خوابگاه و غذا و پوشاك و پرداخت شهريه باعث شد كه تمامى كودكان و نوجوانان فقير پاكستان به اين مدارس پناه آورند. به طورى كه در سال ۲۰۰۷ ديگر هيچ دانش آموز غيرمسلمان در پاكستان وجود نداشت. گسترش اين مدارس مى تواند آينده سياسى پاكستان را تحت تاثير قرار دهد
1 comment:
درووود و هزاران درود
ببخش واقعاً از اینکه دیر اومدم اما دیر اومدنم دلیل داره .
من یه آلترناتیو واسه بلاگفای خیانت کار پیدا کردم . بلاگفا خیلی بچه های جنبش رو اذیت می کنه ، سرور های خارجی هم که یه سری مشکل دارن ، همهم تر اینکه خارجی هستن . من رفتم تو فارسی لاگ که هم ایرانیه هم سرورش تو ایران نیست ! امکاناتش هم توپپپپه ! خلاصه من دیگه تو بلاگفا نمی نویسم عزیز. کم کم دارم اسبابکشی می کنم . از تو هم دعوت می کنم بیاید اینجا. www.hojjat.farsilog.com
سبز باشی
Post a Comment