در تاریخ 8/1/2008 ، سازمانی به نام سازمان جهانی یهودیان عرب تاسیس گردید و شروع به عضوگیری کرد. اعضای آن یهودیانی بودند که از کشورهای عربی در سال های اخیر به دلایل مختلف از قبیل جنگ اعراب و اسرائیل فرار کرده اند. حال با نگاهی کاملا از روی تسامح این سوال ایجاد می شود که سران عرب در مقابل غرامت صدمیلیادر دولاری که رژیم صهیونیستی برای یهودیان عرب مطالبه کرده است، تسلیم می شود یا نه؟ تا آنجا که کنیست صهیونیست در تاریخ 22/2/2010 به قطعي شدن قانون تعویض یهودان عرب اقرار می کند.
پنج سال پيش گردهمایی در پاریس با حضور سازمان جهانی یهودان عرب به همراه موسسه عدالت برای یهوديان سراسر جهان برگزار شد كه در آنجا اعضاي اين گردهمايي به عنوان نمایندگان یهودیان نه کشور عربی به دفاع از حقوق آنان سخن گفتند. اخبار حاکی از جدیت رژیم صهيونیستی بر مطالبه املاک یهودیان عرب است که در مقابل آن اعطای زمین هایی از خاک فلسطین یا پرداخت صد میلیارد دولار را يه نشست سران عرب پیشنهاد داده است. از سویی دیگر وکلا و نمایندگان رژیم صهیونیستی در سازمان ملل به دنبال صدور قطع نامه ها و بیانه های رسمی برای تحت فشار قرار دادن سران عرب هستند. از هم اکنون رسانه های اسرائیلی به دنبال فضاسازی علیه جهان عرب در فضای بین المللی می باشند تا آنان را به عنوان ناقضان حقوق بشر و باقی ماندگان نازیسم معرفی کنند. در این میان وضعیت بحرانی جهان عرب از جمله اختلافات داخلی احزاب لبنان، انتخابات پرتنش پارلمان عراق، جنگ های داخلی یمن و اختناق سیاسی مصر نیز به تحرک بیش از پیش اسرائیل دامن زده است.
سران عرب در آخرین جلسه مشترک خود، توافق بر اعطای خسارت را به شرط دریافت خسارت در مقابل میلیون ها پناهنده فلسطینی آواره در سراسر جهان دانستند. شرط آنان بازگشت تمام پناهندگان بوده و پذیرش قانون بازگشت یهودیان عرب نیز منوط به توافق این شرط گذاشته شده است. این درحالی است که موضوع حق بازگشت فلسطینیان به سرزمین مادری خود، طی معاهده ژنو با حضور عبد ربه نماینده همین سران عرب و همچنین حضور یوسی بلن نماینده رژیم صهیونیستی مختومه اعلام شده است. پس چگونه است که امروز سران عرب در مقابل خواسته رسمی و قانونی سازمان جهاني يهوديان عرب(از دید سازمان ملل)، پیش شرطی ملغی شده را درنظر می گیرد که دیگر جنبه قانونی ندارد. اسرائیل به درستی همواره دست بر روی پاشنه آشیل های اعراب گذاشته تا اینچنین مطالبات خود را پیش ببرد. پس بسیار کوته فکری است که بخواهیم این حرکت رژیم صهیونیستی را قانونمند و منصفانه تعریف کنیم. این یهودیان عربی که در قانون بازگشت آنان - به اقرار کنیست صهیونیست - گفته شده است که آواره و فراری بوده اند، در این سالها از بهترین امکانات و حقوق شهروندی در سرزمین های اشغالی بهره برده اند و در مقابل، فلسطینیان آواره ای بودند که نه سرپناهی داشتند و نه کشوری به حمایت و سرپرستی آنان تن میداد.
امروزه دیگر ابزار گرم جوابگوی تداوم سلطه نیست و ابزارهایی چون طرح صلح خاورمیانه، ایران هراسی و این بار استفاده از بندهای رسمي قانون بین المللي است که رژیم صهیونیسیتی برای حفظ هژمونی خود بر منطقه بکار می بندد. همچنین بهره گیری از اعتقادات دینی نیز که بزرگترین ابزار آنان در سال های اخیر می باشد. این که می گویند یهود به عنوان یک دین همچون سایر ادیان حق سکونت آزاد در هر منطقه ای را دارد و آقای اوباما در دانشگاه قاهره با خواندن آیات قرآن، مسلمانان را به صلح و سازش در منطقه فرامیخواند و اسلام ویهود را دو دین صلح طلب معرفی می کند. این گونه می خواهند به دنیا بفهمانند که دیگر دوران اسارت و فرار و مصادره اموال یهود در جهان توسط روسیه بزرگ و نازی ها و اعراب به سر رسیده و رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد امنیت و استقرار آنان در سایه ایجاد دولت اسرائیل است.
بنابراین این که در جلسه ای داخلی، سران عرب بخواهند پاسخی قانونی به آنها دهند و امید به سازمان ملل و وکلای خود در آنجا داشته باشند، راهی است که سالها با شکست مواجه شده و تنها سیطره رژیم صهیونیستی و به دنبال آن ناامنی و جنگ های داخلی اعراب را در منطقه رشد مي دهد. جنگ هایی که هیچ گاه تمامی ندارند و هر روز در منطقه ای یا در عراق، یا لبنان و سوریه و آخرین بار در یمن هزاران قربانی می گیرند. و در آن سوی دیگر شهرک سازی های اسرائیل است که در آرامش تمام به کار خود ادامه می دهد.
بنابراین بدون آنکه خود را فریب دهیم بپذیریم که در نهایت، این باز نیز اعراب خسارت را تا قران آخر پرداخت خواهند کرد بدون آنکه یک فلسطینی به وطن خود بازگردد.
No comments:
Post a Comment