پول آمریکایی در برابر امنیت اسرائیلی

در هفته‌اي كه گذشت ديالوگ‌هاي بسياري ميان روشنفكران و سياستمداران آمريكايي در رسانه‌هاي آمريكا بر سر نتايج آماری حاصل از ميزان ارزشگذاري مردم خاورميانه به تصميمات كاخ سفيد صورت گرفت. بر خلاف انتظار دولتمردان کاخ سفید، مردمان آمریکا معتقدند که جايگاه کشورشان در خاورميانه باز به روزهاي تيره اوايل هزاره سوم زمان بوش پسر بازگشته و اعراب كمتر توجهي به تصميمات سران آمريكايي دارند. جنرال دیوید پیتریوس فرمانده نیروهای مرکزی آمریکا اين كاهش را بیشتر به سمت عدم حل مناقشات اعراب با اسرائيل مي‌داند كه ناشي از شكست طرح صلح اوباما در منطقه است. 

آمریکا که سالانه 700 میلیارد دولار برای هزینه  های نظامی خود صرف می کند مطمئنا می تواند جزء ناچیزی از آن را صرف حل مساله فلسطین کند. از سویی باید در نظر داشت که حساسیت آمریکا در سیاست برخورد مسالمت آمیز خود با اسرائیل به دلیل ناامنی امروز یا دیروز اسرائیل نیست و بیشتر به دلیل جذب تل آویو برای همکاری با طرح صلح خاورمیانه آمریکاست که در این صورت به شکلی خودکار نیروی اسرائیلی نقش حافظ منافع آمریکا در منطقه را بازی کرده و اجازه کوتاهی در اجرای معاهدات و تعرض کشورهای منطقه به منافع آمریکا را نمی دهد. موضوع برقراری امنیت اسرائیل بهانه یا ابری است برای سرپوش گذاشتن بر سیاستی آشکار که در صورت پذیرش طرح صلح از سوی اسرائیل این حربه نیز به خاتمه می رسد.

رئیس جمهور نیکسون و وزیر امور خارجه او کسینجر اولین افرادی بودند که اندیشه استفاده ابزاری از طرح صلح برای مهار اسرائیل را مطرح کردند. کسینجر معتقد بود که اسرائیل اگر از برقراری امنیت خود مطمئن شود برای صلح در منطقه یک گام به جلو می گذارد و این امنیت زمانی برای او مهیا می شود که از لحاظ قدرت نظامی در منطقه اول باشد، لذا باید با حمایت همه جانبه، احساس برقراری امنیت را برای آنان ایجاد کرد. از همان دوره بود که کمک های مالی و نظامی بیشمار آمریکا به سوی اسرائیل سرازیر شد تا با جذب اسرائیل به سمت طرح صلح خاورمیانه آمریکا، ضربه ای سیاسی به شوروی زده و همچنین توان مصر را در شرق کم و کنترل کند. این سیاست را آمریکا تا به امروز ادامه می دهد و از هر فرصتی برای تطمیع اسرائیل جهت پذیرش طرح های صلح پی در پی خود بهره می گیرد. داستان کاروان آزادی فرصت بسیار خوبی برای آمریکا بود که جوزف بایدن معاون رئیس جمهور آمریکا در گفتگوی خبری خود پس از رویداد حمله نیروهای اسرائیلی به کشتس حامل کمک های انسان دوستانه به مردم غزه، پیشنهاد نان در مقابل امنیت را به اسرائیل مطرح کرد. بایدن بیان کرده بود که در برابر کمک رسانی غذایی و دارویی اسرائیل به مردم غزه، آمریکا نیز تعهد می دهد که امنیت را برای اسرائیل برقرار کند. این گونه برخوردها، مردم اسرائیل را به این سو می برد که تنها نیروی توانا برای برقراری امنیت داخلی کشور آنان، آمریکا بوده و لذا اینگونه دولت خود را برای پذیرش طرح صلح منطقه تحت فشار قرار می دهند.

همچنین سخن آندرو جی شاپیرو معاون امور سیاسی و نظامی وزیر امور خارجه آمریکا نیز جمعه گذشته در موسسه بروکینگز مبنی بر افزایش کمک های مالی سالانه کاخ سفید به تل آویو، مردم آمریکا را به اعتراض واداشت. او همچنین در سخنان خود افزود که دولت آمریکا از کنگره خواسته است برای برقراری امنیت در اسرائیل کمک های مالی را تا دو میلیارد و 775 میلیون دولار در سال 2010 برساند. این خواسته پیرو همان سیاست گذشته است که آمریکا اینگونه می خواهد اسرائیل را برای پذیرش برخی معاهدات سخت با فلسطین تشویق کند تا هر دو طرف به راه حل مسالمت آمیزی برای برقرای امنیت در منطقه برسند.

تمام این سخنان انگیزشی و تلاش های پرهزینه کاخ سفید در حالی صورت می گیرد که همه به یاد داریم موشه دایان وزیر دفاع مشهور تاریخ اسرائیل، ماه گذشته با شوخی و خنده ای که نشان از جدیت او داشت گفته بود که دولت آمریکا همیشه مساعدت های مالی و نصیحت های بسیاری را به ما روانه می کند اما ما کمک های مالی را کامل می پذیریم و پندها را کمتر می شنویم.
بنابراین حق مردمان آمریکایی است که در آمارها اینچنین بیان کنند که آمریکا اقتدار و وجهه خود را در خاورمیانه از دست داده است، چرا که در قاعده بازی سیاست مداران آمریکا تنها یک دستور نوشته شده و آن دفاع همه جانبه از اسرائیل چه درست و چه غلط است و اینکه از هرگونه فشار بر رژیم اشغالگر باید پرهیز کرد