هفته گذشته شالوم کوهین، سفیر رژیم صهیونیستی در گفت‌وگویی با روزنامه الشرق الاوسط چاپ لندن به افراد و گروه‌هایی در مصر اشاره کرد که سال‌های متمادی با سفارت رژیم صهیونیستی همکاری می‌کنند و خدمات مختلفی را برای آنها انجام می‌دهند. یکی از این مؤسسات دوست و همکار که کمتر کسی به آن ظن جاسوسی دارد، مرکز مطالعات سیاسی و استراتژیک مصر معروف به مؤسسه الاهرام است. شالوم کوهین در گفت‌وگوی خود از بازدید این مؤسسه در هفته گذشته یاد می‌کند و به برخی همکاری‌های دو جانبه میان الاهرام و سفارت رژیم صهیونیستی اشاره می‌کند. باب گفت‌وگو و سازش با رژیم صهیونیستی در مؤسسه الاهرام توسط لطفی خولی نویسنده و روزنامه‌نگار مشهور مصری شروع شد که با مرگ او خانم هاله مصطفی و عبدالمنعم سعید رهبران این تفکر در مؤسسه هستند. هر روزه نویسندگان جوان بسیاری که به این مؤسسه مراجعه می‌کنند، برای کسب تجربیات بیشتر و در حقیقت اصلاح روحیه ضد اسراییلی آنان، به سرزمین‌های رژیم صهیونیستی اعزام می شوند و در مقابل جوانان روزنامه‌نگار رژیم صهیونیستی نیز در مؤسسه الاهرام دوره‌های آموزشی روزنامه‌نگاری و نویسندگی می‌بینند. شاید در ظاهر امتیازدهی الاهرام به سفارت رژیم صهیونیستی همچون سایر سیاست‌های دولت مصر بر اساس فشار سیاسی آمریکایی - اسراییلی بر دولت مصر توجیه شود، اما آنگاه که به عمق روابط الاهرام - سفارت رژیم صهیونیستی دقت کنیم مشاهده کنیم که همکاری‌ها فراتر از یک اجبار است و منافع برخی افراد در گرو این رابطه تأمین می‌شود. فاروق حسنی، وزیر فرهنگ فعلی مصر از بزرگ‌ترین واسطه‌های همکاری الاهرام با رژیم صهیونیستی است که زمزمه‌های مطرح کردن او از سوی آمریکا و اسراییل برای ریاست یونسکو شنیده می شود. شاید بتوان اینگونه تحلیل کرد که شالوم کوهین در این فکر است که در مدت اقامت خود در قاهره، اسراییل را از انزوای مطبوعاتی و فرهنگی در خاورمیانه خارج کند. او برای این کار مصر را به عنوان قطب فرهنگی جهان عرب برگزیده است و با سرمایه‌گذاری در برخی نهادهای مطبوعاتی و فرهنگی اصلی مصر از جمله الاهرام و یا مرکز اپرای مصر به دنبال جذب نویسندگان، فرهنگیان و هنرمندان مصری به سوی اندیشه و فرهنگ صهیونیستی است. به این دلیل با همکاری وزارت فرهنگ مصر و سفارت رژیم صهیونیستی از دانیال بارنبویم اسراییلی برای اجرای کنسرت موسیقی در سالن اپرای قاهره دعوت می‌شود، اما مخالف اجرای کنسرت سید درویش از موسیقیدانان کلاسیک و ضد صهیونیستی مصر هستند. کوهین برای تحقق اهداف خود نویسندگان مطرح الاهرام را که احساس می‌شود نوعی شک و تردید در قلم آنها وجود دارد گزینش کرده و با آنها به مذاکره برای همکاری می‌پردازد. به وضوح مشاهده می‌شود مطالب برخی نویسندگان چگونه چرخشی ایدئولوژیک پیدا می‌کند به طوری که روزی سلاح قلم خود را به سوی تل‌آویو نشانه گرفته بودند و امروز به سوی تهران و حماس و حزب الله. فرهنگ مقاومت را به تمسخر می‌گیرند و به نام همکاری مطبوعاتی و خروج از توهم ایدئولوژی دگماتیسم چندین و چند مرتبه به اسراییل سفر می‌کنند. نیم نگاهی به قلم خانم هاله مصطفی، سردبیر مجله دموکراسی در مصر می‌اندازیم. هاله نویسنده کتاب معروف «اسلام سیاسی در مصر از جریان اصلاحات تا گروه‌های تندرو» است. او را در گذشته به عنوان یک نویسنده ضدغرب می‌شناختند که موضوع غرب‌زدگی و ریشه‌های آن در کتاب‌هایش دیده می‌شد. اما امروز به هر قیمتی از رابطه با اسراییل و پیشرفت جهان عرب در گرو ارتباط با رژیم صهیونیستی سخن می‌گوید. او در این روزها تمام تلاش خود را برای اثبات لزوم ایجاد یک دولت موروثی در مصر صرف می‌کند تا مقدمات ذهنی آمدن جمال مبارک به جای پدرش بر مسند کرسی ریاست جمهوری را فراهم کند. مصطفی خود نیز عضو حزب الوطن مصر است که حسنی مبارک را به ریاست جمهوری رساند. تداوم نظام موروثی همان خواسته رژیم صهیونیستی است که آمریکا نیز بر آن تأکید دارد. بعید نیست اگر فاروق حسنی از وزارت فرهنگ به ریاست یونسکو منتقل شود، هاله مصطفی بخواهد برای گرفتن کرسی وزارت نامزد شود و به این دلیل برای جلب رضایت سفارت رژیم صهیونیستی خدماتی را برای سفارت انجام می‌دهد. چند روز گذشته خبر دیدار شالوم کوهین از دفتر مجله دموکراسی و دیدار با هاله مصطفی خبر اول روزنامه‌های مصری شده بود. از سویی اگر او بخواهد نامزد پست وزارت فرهنگ در مصر شود، مطمئناً انجمن نویسندگان عرب به ریاست مکرم محمد احمد که محل تجمع نویسندگان لیبرال شده است و مؤسسه الاهرام به عنوان حامی فعالیت‌های مصطفی به حمایت از او بپردازند. البته باید متذکر شد که اینگونه گرایش‌های صهیونیستی در مصر در سالیان اخیر از سوی برخی افراد یا گروه‌های سیاسی همواره مشاهده می‌شود که پس از گذشت زمان پشیمانی و در نهایت سکوت را در چهره آنان مشاهده می‌کنیم. همان گروه‌های ملی‌گرایی که به گذشته طلایی مصر در عهد باستان افتخار و سایر کشورهای منطقه را تحقیر می‌کردند و می‌گفتند که نباید به موضوع مقاومت عربی بها داد و مسأله تنها حفظ کیان سیاسی و اقلیمی مصر است، امروزه دیگر سخنی از آنان دیده نمی‌شود. شاید آن روز هیچ‌گاه فکر نمی‌کردند که مصر بزرگ و مقتدر روزی به جایی برسد که برای تصرف در کوچک‌ترین شؤون مملکتی خود باید از رژیم صهیونیستی و آمریکا اجازه بگیرد.
No comments:
Post a Comment